🇬🇧 EN

Poland is increasingly marking its presence on the map of global innovation. Although it is not always perceived in the public consciousness as a cradle of new technologies, in selected areas it is capable of delivering solutions of real, global significance. From medicine and biotechnology, through artificial intelligence and Industry 4.0, to green energy, cleantech, and digital public services – Polish companies and scientists are proving that “Polish technology” is not an empty slogan, but a set of concrete projects that can change the world for the better. Moreover, there are solid systemic foundations behind this potential: a strong educational base, talented engineering and scientific workforce, and an increasingly mature startup ecosystem. At the same time, challenges remain – from insufficient capital to regulatory barriers – which mean that many promising initiatives are still struggling to break through to the mass market. Below, we present five key technological sectors in which Poland has developed projects with global potential, discuss the sources of this strength, provide concrete examples of companies and innovations, and analyze the barriers to scaling and the needs whose fulfillment would allow these projects to fully flourish.

Medicine and Biotechnology: Global Innovations from Poland

Thanks to strong traditions in medical and biological sciences and excellent academic infrastructure, Poland is emerging as an important player in medtech and biotechnology. The country boasts talented research teams and relatively lower costs of conducting research, which supports innovation in healthcare. Increasingly, medical biotechnology is being seen as a potential flagship of Polish innovation and a driving force of the economy. According to a report by the BioInMed association, the Polish biotechnology sector has developed dynamically over the past two decades – domestic companies are conducting numerous clinical trials of new drugs and therapies, and their successes are translating into Poland’s growing international position.

Polish medical innovators are targeting both devices and software as well as breakthrough therapies. A globally recognized success is the ultra-fast molecular diagnostics platform PCR|One, developed by Warsaw-based venture Scope Fluidics. This solution – capable of detecting infections based on DNA within minutes – attracted international attention to the extent that the American giant Bio-Rad Laboratories acquired a subsidiary of the Polish company for up to USD 170 million. The goal of the acquisition is the joint global rollout of a new generation of rapid PCR systems. The CEO of Scope Fluidics emphasized that the company’s mission is to create innovations addressing the greatest global health challenges – and rapid infection diagnostics is certainly one of them. Another Polish invention – the intelligent stethoscope StethoMe – initially designed to help parents of children with asthma, found application even in COVID wards, enabling remote monitoring of patients’ lungs. Meanwhile, the startup DocPlanner (known in Poland as ZnanyLekarz) has become the largest medical appointment booking platform in Europe, operating in more than a dozen countries, proving that Poles can also build globally scalable solutions in digital health. It is also worth mentioning companies such as Infermedica (a Polish leader in AI-based medical triage, whose systems analyze patient symptoms for clinics worldwide) and SDS Optic from Lublin, which is developing a microsensor for rapid detection of cancer biomarkers – a technology that could revolutionize breast cancer diagnostics.

Poland is strong not only in medical devices and software, but also in pharmaceutical biotechnology itself. Recently, Polpharma Biologics became the first company in Europe to obtain FDA approval for a biosimilar drug used in the treatment of multiple sclerosis. This is a major achievement that has elevated Poland to a higher level of bio-innovation collaboration. At the same time, companies such as Celon Pharma, Ryvu Therapeutics, and Molecure are conducting advanced work on original drugs – including partnership agreements worth hundreds of millions of euros – fueling hopes for the first fully Polish innovative therapy with global reach in the near future. Already today, Polish biomedical projects deliver tangible benefits: they create hundreds of high-paying jobs for scientists and attract the attention of international pharmaceutical corporations. Importantly, therapies developed in Poland are often innovations on a global scale, capable of improving the quality of life of patients worldwide – addressing unmet medical needs of hundreds of millions, or even billions, of people.

The main barriers to scaling Polish medical projects are the enormous costs and time required for research. Developing a new drug can take 12–15 years and requires long-term high-risk financing, while Poland still lacks sufficient venture capital at such early stages. Young medtech companies also often struggle with limited access to clinical infrastructure and distrust from local institutions – entrepreneurs point out that Polish hospitals and clinics are not always ready to implement modern solutions. Complex regulations pose another challenge – certification of medical devices and drug approvals are lengthy and costly processes. What is needed? Above all, stable financing – both through domestic mechanisms (grants, dedicated funds) and inflows of foreign private capital that can help projects cross the “valley of death” typical of deep-tech innovation. Building partnerships with global players (following the example of the Scope Fluidics–Bio-Rad transaction) is crucial to ensure Polish inventions reach global markets and patients more quickly. Further digitalization of the healthcare system is also essential, so that it becomes a friendly ecosystem for testing and deploying domestic innovations (e-prescriptions and telemedicine have already paved the way for new health startups). Fortunately, as experts note, Poland is on the right path – successive company successes are building a positive climate and public trust in domestic biotechnology, while also fueling ambitions for world-class achievements. To maintain this momentum, continued investment in development is necessary, so that promising ideas can mature into breakthrough products transforming modern medicine.

Artificial Intelligence and Industry 4.0: Polish Solutions for the World

Another area with exceptional global potential is advanced digital technologies – from artificial intelligence (AI), through big data analytics, to industrial robotics. Here, Poland’s driving force is human capital: highly educated engineers and IT specialists from renowned technical universities (Warsaw University of Technology, AGH University of Science and Technology, Wrocław University of Technology, and others). Poland has long led the region in the size and competence of its IT workforce – in 2024, the number of IT specialists exceeded 600,000, making it the largest talent pool in Central and Eastern Europe. The digital sector is valued at approximately USD 75–100 billion and accounts for around half of the entire CEE IT market. Global technology corporations eagerly locate R&D centers in Poland, leveraging Polish expertise in areas such as machine learning, IoT, and cybersecurity. This accumulation of know-how translates into the emergence of domestic companies increasingly competing with the world’s largest players.

One of the most spectacular examples is DataWalk – a Wrocław-based company that developed a network analysis and big data platform used for fraud detection, crime prevention, and security at both government and corporate levels. Its solutions leverage artificial intelligence and graph databases, enabling the integration of billions of records and the discovery of hidden patterns. DataWalk already competes with global giants (often compared directly to Palantir), and its software is used by public institutions in the United States, including government agencies responsible for combating crime. Moreover, the company became the first from Poland to participate in a massive USD 500 million project for the U.S. Department of Justice, demonstrating that solutions developed in Poland can scale to the largest global contracts. Another example is Nomagic – a startup founded by Poles, developing intelligent robots for warehouse automation. Their robotic arms use AI to recognize and move objects (pick-and-place), improving logistics in e-commerce distribution centers. Nomagic has already raised tens of millions of euros in funding and is deploying its solutions with clients in Western Europe and the United States, proving that Poland can also set trends in robotics. In the area of industrial IoT and automation, companies such as Transition Technologies and Astor are worth mentioning – they deliver software for smart factories and operate on multiple continents. Global corporations also draw from Polish technical expertise: for example, Nvidia operates an AI research center in Poland, and Google’s Kraków office contributed key components to speech recognition algorithms. All of this shows that Poland has become something of a quiet powerhouse in artificial intelligence – according to analysts, the country is not only participating in the AI revolution, but actively co-creating it.

Why here? Beyond the talent pool and high-quality education, Poland’s mathematical and computer science heritage plays a major role. Polish programmers have long excelled in algorithmic competitions, with traditions dating back to famous mathematicians who broke the Enigma cipher before World War II. This legacy translates into a strong problem-solving culture and technological creativity. Tax incentives and innovation grants are also significant – since 2020, the government has been implementing an official AI development strategy supporting research and deployment through 2030. Local ecosystems are emerging in cities such as Warsaw, Kraków, and Poznań, where universities closely collaborate with business (for example, joint AGH projects with companies in Kraków’s tech hub). All of this creates an environment in which new deep-tech startups can grow and achieve global relevance.

The key challenge remains scaling and international expansion. While Poland has no shortage of talented engineers, it lacks sufficient capital and international connections to conquer foreign markets. As DataWalk’s leadership openly admits, the Polish investment market has its limitations – to execute ambitious growth plans and confirm its global position, the company had to actively seek financing and partners in Western financial hubs (Frankfurt, London, New York). This is a textbook example of a barrier: insufficient domestic growth capital forcing promising companies to seek support abroad. Another obstacle is the relatively low recognition of the Polish technology brand – convincing foreign clients to choose a Polish system over American or Western European products takes time and requires building credibility. What is needed? Above all, internationalization – participation in trade fairs, accelerators, and international initiatives to break the “glass ceiling” and gain global visibility. Strategic partnerships can play a major role: for example, a Polish AI startup joining forces with a large foreign corporation or integrating its solution into a global platform can scale much faster. Continued support for commercialization of research is also essential (through public R&D funds and incentives for robotics and AI deployment in enterprises). Despite obstacles, prospects are promising – the global AI boom works in favor of Polish companies that have the competencies to fill niches in new technology value chains. With proper support, Polish “quiet powerhouses” in AI and tech may eventually become loud leaders in their markets.

Green Technologies: Energy and Climate as a Polish Specialization

In the face of the climate crisis and the energy transition, Poland has also developed certain strengths that may be globally significant. Paradoxically, a country known for its attachment to coal is giving rise to innovations capable of accelerating the green revolution. This is driven partly by necessity (high air pollution and EU requirements motivate the search for new solutions) and partly by an excellent scientific base in chemistry, materials science, and environmental engineering. Poland can boast several technologies already perceived as global “game changers.”

The first flagship example is perovskite photovoltaic cells developed by Saule Technologies. The invention of physicist Olga Malinkiewicz – ultra-thin, flexible solar cells printed on foil – has the potential to revolutionize the solar energy market thanks to its lightness, flexibility, and ability to operate even in low-light conditions. Experts note that only four countries in the world have reached this latest generation of photovoltaic technology: the United Kingdom, the United States, China, and Poland. Importantly, the Polish SAULE technology has a unique advantage: instead of fragile glass substrates (used in Chinese prototypes), it relies on durable, flexible foil, making the cells resistant to damage and suitable for installation virtually anywhere. This solution is based entirely on domestic know-how and European raw materials, potentially ensuring full energy independence even in difficult conditions – from powering IoT devices in dark indoor spaces to supplying drones or satellites. It is no coincidence that energy self-sufficiency is often said to define a country’s strength on the international stage, and Poland possesses a technology that can facilitate such self-sufficiency. Although Saule Technologies has recently faced financial difficulties and shareholder disputes, the importance of the innovation should not be underestimated – perovskites are widely regarded as a breakthrough capable of unlocking a new chapter in renewable energy. Efforts are underway to keep the technology in Poland and develop it with the support of state institutions, as the lack of such support creates the risk of selling the innovation abroad and losing control over production. Unfortunately, this is a familiar pattern: Polish technological know-how is often eagerly acquired by larger players if domestic capital for further development is lacking. Nevertheless, the very fact that Poland is among the world’s leaders in perovskite research testifies to the enormous potential of its energy sector.

The second pillar of Polish green technologies is electromobility. Poland has become a quiet European leader in the production of electric vehicles – specifically buses. In 2020, Poland overtook Belgium to become the largest exporter of electric buses in the EU, accounting for as much as 46% of total EU exports in this category. This success is driven by Solaris Bus & Coach – a Polish manufacturer from Bolechowo near Poznań, which has specialized for years in low- and zero-emission buses. Solaris (now owned by the Spanish CAF Group, but still operating production facilities in Poland) is currently the largest producer of electric buses in Europe. Its vehicles operate in dozens of cities, including Berlin, Paris, Oslo, and Milan, significantly reducing emissions from public transport. Moreover, Solaris is already developing hydrogen-powered buses – the launch of the Urbino 12 Hydrogen model attracted strong interest and resulted in orders from several countries. Poland also hosts factories of other e-bus manufacturers (Volvo in Wrocław, MAN in Starachowice), which has created a local ecosystem of suppliers and expertise. It is also worth noting that Poland is home to some of Europe’s largest lithium-ion battery factories (LG near Wrocław), making it an important link in the green supply chain. Recognizing this opportunity, the government announced several years ago an ambition to turn Poland into an e-mobility hub through a national electromobility development program. Although attempts to create a Polish electric car (the Izera project) have faced delays and difficulties, the success of electric buses shows that Poland can compete globally in selected niches.

Polish technical ingenuity also delivers innovations in other “green” areas. The Kraków-based startup Airly, frustrated by the poor air quality in Lesser Poland, created a comprehensive air quality monitoring system – affordable smog sensors combined with a data analysis and forecasting platform. Today, Airly operates in more than 50 countries and serves over 500 institutional clients, providing cities and communities worldwide with precise pollution data and tools to combat smog. This is a striking example of how a local Polish problem (poor air quality) gave rise to a solution with global relevance. Equally inspiring are projects in the circular economy – for example, Syntoil developed a technology for processing used tires into valuable raw materials (carbon black and oils), addressing the pressing issue of rubber waste disposal. In renewable energy, Polish companies also contribute to the development of energy storage technologies (for example, Synthos Green Energy is investing in new hydrogen storage methods and announcing the deployment of small modular nuclear reactors – SMRs – in Poland). Meanwhile, designers from Warsaw developed a photovoltaic panel with variable transparency (SunRoof), which simultaneously serves as a roof and a solar module – a solution that has gained recognition among Silicon Valley investors. Such examples can be multiplied, all pointing to Poland’s growing strength in the cleantech segment.

The greatest limitation slowing the dynamic development of green technologies in Poland is the shortage of capital and consistent support policies. Energy innovations often require long-term investment (in R&D, testing infrastructure, and production scaling) and patient capital – and Polish funds and companies, though increasingly active, still cannot match the scale of American or Chinese investors. This creates the risk that promising technologies will be acquired by larger players before they fully mature domestically (as illustrated by the case of Saule, which risks foreign sale and relocation of production without sufficient investment). Another barrier is the regulatory environment – frequent regulatory changes, delays in implementing EU directives (e.g., regarding renewables), and bureaucracy hindering experimentation (off-grid installations, autonomous vehicle testing, etc.) can discourage innovators. Finally, the limited domestic market poses a challenge: Poland only recently accelerated the development of its own renewable energy sector, and local governments still often lack funds for green modernization, forcing many eco-startups to seek customers abroad from the outset. The needs of this sector are therefore clear – more investment and strategic support. Greater involvement of the state as a first customer and demand catalyst would help (e.g., public procurement of innovative green solutions, pilot funding). Creating stable legal conditions favorable to green investments is also essential (such as simplifying procedures for distributed and prosumer energy). A positive step was recognizing green technologies as one of the priorities in the National Recovery Plan – if these funds are used wisely, they could give Polish companies a competitive edge in the global low-carbon economy. Poland’s major asset lies in the combination of its own challenges (smog, energy transition) and demonstrated competencies (as seen in e-buses and perovskites). This is why the world is beginning to see Poland as a source of climate solutions – a trend worth reinforcing.

GovTech and the Digital State: Innovation in Public Service

Information technologies are transforming not only business but also the public sector – and Poland aspires to be one of the leaders of this change. GovTech – the field of innovation for government and public administration – has become an area of numerous Polish initiatives in recent years. Poland invested relatively early in the digitization of public services, as evidenced by projects such as electronic tax returns (e-PIT), widespread e-prescriptions (already 95% of prescriptions were issued electronically in 2020), and the mObywatel application, which gained the status of an official identity document in 2023. These implementations show that Polish administration is capable of adopting new solutions and rolling them out effectively – something that is not always standard even in wealthier countries. Moreover, the government recognized the potential of domestic startups and decided to involve them in solving concrete public-sector challenges. This led to the creation of GovTech Polska, a regionally unique mechanism connecting the public sector with innovators.

How does it work? Ministries, public offices, or state-owned companies define problems to be solved, and startups and small firms submit ideas and prototypes through competitive challenges. The best solutions receive pilot contracts (worth several hundred thousand złoty) and a chance to implement their solutions at an institutional scale. The scope of challenges is broad and often involves AI or big data. Examples include: mining giant KGHM seeking an AI system to replace dispatchers and optimize internal road maintenance at a copper smelter; fuel conglomerate PKN Orlen looking for a system to enable fleet drivers to pay for fuel directly at the pump; Polish Railways (PKP) needing tools to forecast train occupancy; the Senate Chancellery seeking an application to automatically recognize speech and transcribe senators’ speeches; and state-owned energy company Tauron asking whether it is possible to create a simple app showing homeowners how much money they could save by installing photovoltaic panels. All these challenges were addressed to Polish technology firms through GovTech – and received innovative proposed solutions. The program has generated hundreds of startup submissions and is also open to foreign companies, building bridges between Poland’s public sector and the global innovation market.

This model benefits both sides. Public administration gains fresh perspectives and modern tools, while young companies receive a chance for their first reference implementations and stable project financing. As Justyna Orłowska, Director of GovTech Polska, put it, the system opens the door for small, innovative firms that previously had no opportunity to work with the state – now they can finally apply their big data, BI, and AI competencies in public practice. As a result, Poland has become one of Europe’s GovTech pioneers – its solutions attract interest from other countries, and the very term “GovTech” gained popularity partly thanks to Polish representatives’ appearances at international forums. Moreover, domestic institutions have begun establishing their own innovation units (e.g., GovTech at the Chancellery of the Prime Minister or labs within ministries), signaling a shift in mindset and a growing appetite for technology in the public sector.

Alongside innovation programs, it is worth highlighting the impressive digital public services Poland has successfully implemented and can now share. The COVID-19 vaccination e-registration system, launched at record speed, allowed millions of citizens to book vaccinations online efficiently. The trusted profile and the aforementioned mObywatel form the foundation of an ecosystem enabling dozens of official matters to be handled remotely – from applying for an ID card to registering a newborn. Many countries developing e-administration observe Poland’s experience closely – for example, Poland’s eID and mobile identity systems are among the most advanced in the EU. Thanks to this, Poland has the opportunity to export not only private-sector products but also entire systemic solutions – becoming a provider of a “digital state in a box.”

The most serious barriers in GovTech are bureaucratic resistance and lengthy public procurement procedures. While pilot programs are agile, scaling innovations across entire ministries or nationwide is more difficult – it is not always clear who will finance continuation after the pilot phase, and political priority changes can leave promising projects without institutional sponsors. Contract sizes are also often limited – PLN 500–600 thousand is a great start for a startup, but further growth requires larger, ideally export-oriented contracts. This, in turn, requires expansion beyond Poland – selling govtech solutions to other countries, which demands building international networks and references. What is needed? Above all, continuity and expansion of these initiatives. GovTech should become a permanent mechanism with a larger budget and perhaps a dedicated fund for production-scale implementations of the best ideas. Investment in digital competencies of public officials is also crucial, increasing absorption of innovation – from data-driven work culture to familiarity with AI tools. Promoting Polish govtech solutions globally would help – for example, through international hackathons or inclusion of Polish companies in foreign digitalization aid projects (as Estonia does with its e-government). If synergy between the public sector and the dynamic technology market is maintained, Poland can not only improve its own state functions but also become an exporter of digital transformation, building soft power and an innovator’s reputation.

Fintech and Digital Finance: Poland’s Payment Revolution

Finally, it is impossible to ignore the sector in which Poland has already achieved tangible global success – fintech, or modern financial technologies. Poles have long been known for their affinity for electronic banking and contactless cards, and domestic banks rank among the most technologically advanced in Europe. On this foundation, a true gem emerged: the mobile payment system BLIK. Created in 2015 by a consortium of Polish banks, BLIK initially enabled fast phone-to-phone transfers and code-based online payments. Today, less than a decade later, it has become the most popular payment method in Poland, breaking transaction records – in 2024 alone, users carried out over 2.4 billion BLIK transactions, with nearly 19 million active users. For comparison, this means that virtually every adult Pole uses BLIK dozens of times per year – adoption at an extraordinary scale. Most importantly from a global perspective, the Polish system has begun expanding abroad. Through a strategic partnership with Mastercard, BLIK has been equipped with contactless payment functionality and can now be used in 168 countries worldwide (wherever Mastercard terminals are accepted). This means that a Polish invention is effectively becoming an international payment method – Poles traveling abroad can pay with BLIK on their phones just like with a local card, and the system is planned to be made available to users outside Poland as well. BLIK is already recording its first transactions in distant locations (recently including Samoa and Guyana), and Poles make more than 2 million in-store BLIK payments every day. This rapid growth attracted investor attention – Mastercard’s investment fund joined Polski Standard Płatności (the operator of BLIK), supporting its international expansion plans. BLIK demonstrates that a local financial innovation can become a global standard if it responds accurately to user needs – in this case, simplicity and instant mobile payments.

Beyond BLIK, Polish fintech boasts many other successes. Warsaw-based CashBill developed an instant online payment system that competes with PayPal and is used by e-commerce platforms across the region. Ramp, a startup founded by Poles, has become one of the world’s leading providers of infrastructure for converting cryptocurrencies into traditional currencies – its solution is used by customers on multiple continents, and the company has raised multimillion-dollar investments from Silicon Valley. Xtension and Nethone are Polish companies specializing in AI-driven financial fraud detection; the latter was recently acquired by an international leader (a French group acquired Nethone to integrate its technology into anti-fraud systems). It is also worth noting that Polish banks are introducing innovations ahead of global trends – for example, PKO BP was the first bank in the world to use blockchain technology to verify the authenticity of banking documents for clients. PayTech from Bielsko-Biała is winning global customers with its public transport payment systems (contactless ticketing), while Billon Group (founded by a Pole and a Briton) developed a unique technology for immutable digital value records on blockchain, applied in areas ranging from dividend payments to national digital currencies.

Where does Poland’s fintech strength come from? Largely from the fact that after the political transformation, Poland’s banking sector was built almost from scratch – allowing it to implement modern solutions immediately, without the burden of legacy systems. Poles quickly embraced electronic payments, giving financial-technology companies fertile ground for experimentation. Financial supervision authorities (KNF) also tried not to stifle innovation – even launching a regulatory sandbox so fintech startups could safely test their services under regulatory oversight. The result is a culture of innovation in finance: banks cooperate with startups, invest in them (e.g., CVC funds of mBank or PKO invested in fintechs), and customers readily adopt new solutions (Poland was a European leader in contactless payments – for years, over 80% of card transactions were contactless, ahead of EU standards).

Despite these advantages, Polish fintech faces a familiar challenge: a limited domestic market versus the need for global scale. BLIK achieved phenomenal success at home, but to expand globally it had to enter an alliance with a global player (Mastercard). Other companies face similar paths – to obtain licenses and trust from foreign clients, they need strong partners or capital. Competition is also intense: in fintech, Poland competes with Silicon Valley, London, and Singapore – requiring constant product improvement and compliance with high security and regulatory standards. Polish law, although largely aligned with EU regulations, has at times introduced uncertainty (for example, sudden changes in cryptocurrency taxation in 2018 significantly impacted the emerging blockchain market). The sector’s needs can be summarized simply: deeper integration with the global financial market. Polish startups need easier access to service passporting across countries, support in building relationships with large banks and fintechs abroad, and investment for scaling – where the role of venture capital (including foreign funds) is critical. BLIK offers a model example: local banks created something new, but only when a global payment organization believed in it and supported it did worldwide doors open. Another need is maintaining a friendly regulatory environment – KNF and lawmakers should continue consulting with the industry to avoid stifling innovation (ongoing work on a digital złoty or open banking 2.0 could either propel Poland forward or hold it back, depending on the approach). A major opportunity for Poland lies in the growing fintech market in the CEE region and emerging markets – Polish companies can export proven solutions to countries that are only now building digital financial infrastructure (for example, BLIK could inspire other countries to develop similar local schemes). To make this happen, promoting the Polish Fintech brand globally and supporting the presence of Polish companies at industry conferences and events such as Money20/20 is essential. In summary, Polish fintech has already changed the daily lives of millions of users domestically – now it stands at the threshold of influencing financial standards worldwide, provided it strengthens and expands appropriately.

Poland Can – and Does

The examples above show clearly and honestly: Poland truly can deliver. Across many technological segments, the country possesses projects with global potential that address real-world problems. From saving lives and health, through energy transition and combating climate change, to digitizing public services and revolutionizing payment methods – Polish companies and innovators are contributing meaningfully to global progress. Importantly, these are not isolated cases, but part of a broader phenomenon: the maturation of the Polish innovation ecosystem. A decade ago, the narrative centered on assembly plants and outsourcing services; today, it increasingly focuses on deep tech from Poland, green energy innovation Poland, and Polish unicorns. This is the result of years of foundational work – education, accumulation of experience, and early successes that paved the way for further achievements.

Of course, challenges remain. The grand ambitions of Polish technologies often collide with market realities: lack of development capital, insufficient investor trust, difficulties breaking through Western lobbying, and sometimes internal organizational issues. The case of Saule Technologies (perovskites) serves as a warning – despite media attention and awards, the company became entangled in disputes and financial problems, putting the future of a breakthrough technology at risk. Similar threats face many startups: without recapitalization or support from a larger partner, they may stall at the prototype stage. There are also calls for a better regulatory environment – more predictable laws that keep pace with innovation rather than hindering it. Finally, internationalization remains a challenge – Poland sometimes lacks a coherent national strategy for building a global technology brand (unlike Estonia in e-government or Israel in cybersecurity).

Nevertheless, there are many reasons for optimism. The companies and initiatives described here have already achieved initial successes, attracted investors, and entered niche markets. Now they need the next impulse: larger investors, strategic partnerships, global stock market listings, or broad international promotion. Some steps are already underway – dedicated scale-up funds are emerging, the state is launching programs to support foreign expansion (the Polish Investment and Trade Agency assists startups in Silicon Valley, NCBR organizes acceleration programs in Nevada, and a Polish Tech Hub has been established at the Sharjah Research Technology and Innovation Park in the UAE). The key is continuity: not settling for isolated success stories, but building systemic bridges between Polish technological ingenuity and the global market.

Slogans like “DeepTech Poland” or “Green Energy Innovation Poland” are not empty boasts – behind them stand real people, patents, and products. It is in the interest of investors and foreign partners to verify these claims and discover the value they represent. It is in the interest of Polish decision-makers to create conditions ensuring that as much of this value as possible remains in the country and contributes to a shared future. Today, Poland has a unique opportunity: combining the enthusiasm of a young, ambitious technology sector with wise institutional support can turn the country into a place where globally meaningful solutions for the 21st century are created. This is not a PR showcase, but a real possibility – one need only look at the examples above. Each of them is a reason for pride, but also a commitment to multiply this positive momentum. If innovators are joined by investors and thoughtful regulators, the phrase “Polish Technology” may soon become synonymous with quality and breakthrough on global markets. Poland has all the prerequisites to make this happen – let us seize this opportunity together.

Join to our newsletter

🇵🇱 PL

Polskie technologie, które mogą zmienić świat – przegląd realnych przykładów

Polska coraz śmielej zaznacza swoją obecność na mapie globalnych innowacji. Choć w powszechnej świadomości nie zawsze uchodzi za kolebkę nowych technologii, w wybranych obszarach potrafi dostarczać rozwiązania o rzeczywistym, globalnym znaczeniu. Od medycyny i biotechnologii przez sztuczną inteligencję i przemysł 4.0, po zieloną energię, cleantech czy cyfrowe usługi publiczne – polskie firmy i naukowcy udowadniają, że „Polish technology” to nie pusty slogan, lecz konkretne projekty, które mogą zmieniać świat na lepsze. Co więcej, istnieją ku temu systemowe przesłanki: solidne zaplecze edukacyjne, utalentowana kadra inżynierska i naukowa oraz coraz bogatszy ekosystem startupowy. Jednocześnie nie brakuje wyzwań – od niedostatku kapitału po bariery regulacyjne – które sprawiają, że wiele obiecujących inicjatyw wciąż walczy o przebicie się na szeroki rynek. Poniżej przedstawiamy pięć kluczowych sektorów technologicznych, w których Polska wypracowała projekty o globalnym potencjale, omawiamy źródła tej siły, podajemy konkretne przykłady firm i innowacji oraz analizujemy bariery ich skalowania i potrzeby, których zaspokojenie umożliwi im pełny rozkwit.

Medycyna i biotechnologie: globalne innowacje z Polski

Dzięki silnym tradycjom nauk medycznych i biologicznych oraz znakomitemu zapleczu akademickiemu, Polska wyrasta na ważnego gracza w obszarze medtech i biotechnologii. Nasz kraj może pochwalić się utalentowanymi zespołami badawczymi oraz stosunkowo niższymi kosztami prowadzenia badań, co sprzyja tworzeniu innowacji w ochronie zdrowia. Coraz częściej mówi się, że to właśnie biotechnologia medyczna może stać się wizytówką polskiej innowacyjności i motorem napędowym gospodarki. Jak wynika z raportu związku BioInMed, polski sektor biotechnologii w ostatnich dwóch dekadach intensywnie się rozwinął – rodzime firmy prowadzą liczne badania kliniczne nowych leków i terapii, a ich sukcesy przekładają się na rosnącą pozycję Polski na arenie międzynarodowej.

Polscy innowatorzy medyczni celują zarówno w urządzenia i oprogramowanie, jak i w przełomowe terapie. Przykładem globalnie dostrzeżonego sukcesu jest platforma do ultraszybkiej diagnostyki molekularnej PCR|One, rozwijana przez warszawski venture Scope Fluidics. Rozwiązanie to – pozwalające w ciągu minut wykrywać zakażenia na podstawie DNA – zostało dostrzeżone na arenie międzynarodowej do tego stopnia, że amerykański gigant Bio-Rad Laboratories wykupił spółkę-córkę polskiej firmy za kwotę sięgającą 170 mln dolarów. Celem przejęcia jest wspólne wprowadzenie nowej generacji szybkich systemów PCR na światowy rynek. Sam prezes Scope Fluidics podkreślał, że misją firmy jest tworzenie innowacji odpowiadających na największe wyzwania zdrowia globalnego – a szybka diagnostyka infekcji z pewnością do takich wyzwań należy. Inny polski wynalazek – inteligentny stetoskop StethoMe – początkowo opracowany, by pomagać rodzicom astmatycznych dzieci, znalazł zastosowanie nawet na oddziałach covidowych, umożliwiając zdalne monitorowanie płuc pacjentów. Z kolei startup DocPlanner (znany w Polsce jako ZnanyLekarz) stał się największą w Europie platformą do umawiania wizyt lekarskich, działającą w kilkunastu krajach, co dowodzi, że także w obszarze cyfrowego zdrowia Polacy potrafią stworzyć rozwiązanie skalowane globalnie. Warto wspomnieć też o firmach takich jak Infermedica (polski lider zastosowań AI w triżu medycznym, którego systemy analizują objawy pacjentów dla klinik na całym świecie) czy SDS Optic z Lublina, opracowującej mikrosondę do błyskawicznego wykrywania markerów nowotworowych – technologię, która może zrewolucjonizować diagnostykę raka piersi.

Polska jest mocna nie tylko w sprzęcie i oprogramowaniu medycznym, ale i w samej biotechnologii lekowej. Niedawno Polpharma Biologics uzyskała jako pierwsza w Europie zgodę FDA (amerykańskiej agencji leków) na wprowadzenie biopodobnego leku stosowanego w terapii stwardnienia rozsianego. To ogromne osiągnięcie, które wyniosło Polskę na wyższy poziom współpracy bioinnowacyjnej. Równolegle firmy takie jak Celon Pharma, Ryvu Therapeutics czy Molecure prowadzą zaawansowane prace nad oryginalnymi lekami – w tym umowy partneringowe warte setki milionów euro – co karmi nadzieje na pierwszą w pełni polską innowacyjną terapię o globalnym zasięgu w niedalekiej przyszłości. Już teraz polskie projekty biomedyczne przekładają się na realne korzyści: tworzą setki wysokopłatnych miejsc pracy dla naukowców i przyciągają uwagę międzynarodowych koncernów farmaceutycznych. Co istotne, terapie opracowywane w Polsce to często innowacje na skalę światową, mogące poprawić jakość życia pacjentów globalnie – odpowiadają bowiem na niezaspokojone potrzeby medyczne setek milionów, a nawet miliardów ludzi na świecie.

Barierami skalowania polskich projektów medycznych są przede wszystkim ogromne koszty i czasochłonność badań. Opracowanie nowego leku zajmuje nawet 12–15 lat i wymaga wieloletniego finansowania wysokiego ryzyka, a w Polsce wciąż brakuje kapitału venture na tak wczesnym etapie. Młode spółki medtech często borykają się też z niełatwym dostępem do infrastruktury klinicznej i z nieufnością lokalnych placówek – przedsiębiorcy wskazują, że polskie szpitale i przychodnie nie zawsze są gotowe na wdrażanie nowoczesnych rozwiązań. Dodatkowym wyzwaniem są skomplikowane regulacje – certyfikacja wyrobów medycznych czy dopuszczenie leków to procesy żmudne i kosztowne. Co jest potrzebne? Przede wszystkim stabilne finansowanie – zarówno poprzez krajowe mechanizmy (granty, fundusze celowe), jak i napływ kapitału prywatnego z zagranicy, który umożliwi przekroczenie „dolin śmierci” projektów deep-tech. Ważne jest budowanie partnerstw z globalnymi graczami (na wzór transakcji Scope Fluidics z Bio-Rad), aby polskie wynalazki mogły szybciej trafić na światowe rynki i do pacjentów. Istotna będzie również dalsza digitalizacja służby zdrowia w kraju, tak aby tworzyła przyjazny ekosystem do testowania i wdrażania rodzimych innowacji (np. e-recepty i telemedycyna już utorowały drogę dla nowych startupów zdrowotnych). Na szczęście, jak zauważają eksperci, Polska jest na dobrej drodze – sukcesy kolejnych firm budują pozytywny klimat i społeczne zaufanie do rodzimej biotechnologii, rozbudzając jednocześnie ambicje sięgania po oryginalne osiągnięcia na skalę światową. Aby utrzymać to momentum, konieczne jest jednak dalsze inwestowanie w rozwój – tak, by obiecujące pomysły mogły dojrzeć do poziomu przełomowych produktów zmieniających oblicze medycyny.

Sztuczna inteligencja i przemysł 4.0: polskie rozwiązania dla świata

Drugim obszarem o szczególnym globalnym potencjale są zaawansowane technologie cyfrowe – od sztucznej inteligencji (AI) przez analitykę big data po robotykę przemysłową. Tutaj siłą napędową Polski jest kapitał ludzki: świetnie wykształceni inżynierowie i informatycy, wywodzący się z cenionych uczelni technicznych (Politechniki Warszawskiej, AGH, Politechniki Wrocławskiej i in.). Polska od lat przoduje w regionie pod względem wielkości i kompetencji kadry IT – w 2024 r. liczba specjalistów IT w kraju przekroczyła 600 tysięcy, co stanowi największy talent pool w Europie Środkowo-Wschodniej. Nasz sektor cyfrowy jest wart ok. 75–100 mld USD i odpowiada za połowę wartości rynku IT w całej CEE. Globalne korporacje technologiczne chętnie lokują tu centra R&D, korzystając z umiejętności Polaków w obszarach takich jak machine learning, IoT czy cyberbezpieczeństwo. Ta kumulacja know-how przekłada się na powstawanie rodzimych firm, które coraz śmielej konkurują z największymi graczami na świecie.

Jednym z najbardziej spektakularnych przykładów jest DataWalk – wrocławska spółka, która stworzyła platformę analizy sieci powiązań i big data, służącą do wykrywania nadużyć, walki z przestępczością i zapewniania bezpieczeństwa na poziomie państw i korporacji. Jej rozwiązania wykorzystują sztuczną inteligencję i grafowe bazy danych, pozwalając łączyć miliardy rekordów i odkrywać ukryte wzorce. DataWalk już dziś rywalizuje z globalnymi gigantami (wprost porównuje się ją do słynnego Palantira) – a z jej oprogramowania korzystają m.in. instytucje publiczne w USA (w tym agencje rządowe odpowiedzialne za zwalczanie przestępczości). Co więcej, firma jako pierwsza z Polski bierze udział w ogromnym projekcie dla Departamentu Sprawiedliwości USA, wartym 500 mln USD, pokazując że nad Wisłą powstają rozwiązania skalowane na największe światowe kontrakty. Innym przykładem jest Nomagic – startup założony przez Polaków, tworzący inteligentne roboty do automatyzacji magazynów. Ich robotyczne ramiona wykorzystują AI do rozpoznawania i przenoszenia przedmiotów (tzw. pick-and-place), usprawniając logistykę w centrach dystrybucyjnych e-commerce. Nomagic pozyskał już kilkadziesiąt milionów euro finansowania i wdraża swoje rozwiązania u klientów w Europie Zachodniej i USA, dowodząc, że także w robotyce Polska może nadawać trendy. W obszarze przemysłowego IoT i automatyki warto wspomnieć o Transition Technologies czy Astor – firmach dostarczających oprogramowanie do inteligentnych fabryk, działających na wielu kontynentach. Również globalne koncerny czerpią z polskiej myśli technicznej: np. amerykański Nvidia rozwija w Polsce centrum badawcze nad AI, a Google w swoim oddziale w Krakowie tworzył kluczowe komponenty algorytmów do rozpoznawania mowy. To wszystko pokazuje, że Polska stała się swego rodzaju cichą potęgą w dziedzinie sztucznej inteligencji – według analityków nasz kraj nie tylko uczestniczy w rewolucji AI, ale aktywnie ją współtworzy.

Dlaczego akurat tutaj? Poza wspomnianym zapleczem talentów i edukacją na wysokim poziomie, dużą rolę odegrało dziedzictwo matematyczne i informatyczne. Polscy programiści od lat zdobywają laury w konkursach algorytmicznych, a tradycje sięgają słynnych matematyków, którzy przed wojną złamali szyfr Enigmy. To przekłada się na kulturę rozwiązywania problemów i kreatywność technologiczną. Nie bez znaczenia są także ulgi podatkowe i granty na innowacje – rząd od 2020 r. realizuje oficjalną strategię rozwoju AI, wspierającą badania i wdrożenia do 2030 roku. Powstają lokalne ekosystemy, np. w Warszawie, Krakowie, Poznaniu, gdzie uczelnie ściśle współpracują z biznesem (przykładem są choćby wspólne projekty AGH w Krakowie z firmami w tamtejszym hubie). Wszystko to stwarza środowisko, w którym nowe startup’y deep-tech mają szansę wyrosnąć i zaistnieć globalnie.

Kluczowym wyzwaniem pozostaje skalowanie i ekspansja zagraniczna. W Polsce stosunkowo łatwo o zdolnych inżynierów, trudniej jednak o kapitał i międzynarodowe kontakty, które umożliwią zdobycie rynków poza krajem. Jak szczerze przyznają szefowie DataWalk, polski rynek inwestycyjny ma swoje ograniczenia – aby zrealizować ambitne plany wzrostu i potwierdzić pozycję globalnego gracza, firma musiała aktywnie szukać finansowania i partnerów w hubach finansowych Zachodu (Frankfurt, Londyn, Nowy Jork). To modelowy przykład bariery: brak dostatecznego rodzimego kapitału wzrostowego, który zmusza perspektywiczne spółki do szukania wsparcia poza krajem. Inną barierą bywa niska rozpoznawalność polskiej marki technologicznej – przekonanie zagranicznych klientów do wyboru polskiego systemu zamiast produktu amerykańskiego czy zachodnioeuropejskiego wymaga zbudowania renomy, co zajmuje czas. Co zatem jest potrzebne? Przede wszystkim umiędzynarodowienie – udział w targach, akceleratorach i przedsięwzięciach międzynarodowych, by przełamać „szklany sufit” i zaistnieć w świadomości globalnych odbiorców. Dużą rolę mogą odegrać strategiczne partnerstwa: np. polski startup AI łączący siły z dużą zagraniczną korporacją lub integrujący swoje rozwiązanie w globalnej platformie może szybciej zyskać skalę. Niezbędne jest także dalsze wspieranie komercjalizacji badań (choćby poprzez fundusze publiczne na prace B+R oraz ulgi na robotyzację i wdrażanie AI w przedsiębiorstwach). Pomimo przeszkód perspektywy są obiecujące – globalny boom na AI działa na korzyść polskich firm, które mają kompetencje, by zapełniać nisze w łańcuchu dostaw nowych technologii. Odpowiednio wspierane, polskie „ciche powerhouse” w AI i tech mogą z czasem stać się głośnymi liderami na swoich rynkach.

Zielone technologie: energia i klimat jako polska specjalność

W obliczu kryzysu klimatycznego i transformacji energetycznej również Polska wypracowała pewne atuty, które mogą mieć znaczenie globalne. Paradoksalnie, kraj znany z przywiązania do węgla rodzi innowacje mogące przyspieszyć zieloną rewolucję. Sprzyja temu po części konieczność (wysokie zanieczyszczenie powietrza czy wymogi unijne motywują do szukania nowych rozwiązań), a po części doskonałe zaplecze naukowe w dziedzinach chemii, fizyki materiałowej czy inżynierii środowiska. Polska może się poszczycić kilkoma technologiami, które już teraz postrzegane są jako „game-changery” w skali świata.

Pierwszy sztandarowy przykład to perowskitowe ogniwa fotowoltaiczne opracowane przez Saule Technologies. Wynalazek fizyczki Olgi Malinkiewicz – ultracienkie, elastyczne ogniwa słoneczne drukowane na folii – może zrewolucjonizować rynek energii solarnej dzięki swojej lekkości, elastyczności i zdolności do działania nawet przy słabym oświetleniu. Eksperci zauważają, że tylko cztery kraje na świecie osiągnęły tę najnowszą generację technologii fotowoltaicznej – Wielka Brytania, USA, Chiny oraz Polska. Co ważne, polska technologia SAULE ma unikatową przewagę: zamiast kruchego podłoża szklanego (jak w prototypach chińskich) wykorzystuje trwałą, giętką folię, dzięki czemu jej ogniwa są odporne na uszkodzenia i mogą być montowane praktycznie wszędzie. To rozwiązanie w 100% oparte na krajowym know-how i europejskich surowcach, potencjalnie zapewniające pełną niezależność energetyczną nawet w trudnych warunkach – od zasilania urządzeń IoT w ciemnych pomieszczeniach po zasilanie dronów czy satelitów. Nieprzypadkowo mówi się, że energetyczna samowystarczalność definiuje siłę kraju na arenie międzynarodowej, a Polska dysponuje technologią, która taką samowystarczalność może ułatwić. Choć Saule Technologies przechodzi ostatnio trudności finansowe i spory właścicielskie, warto docenić wagę innowacji – perowskity są uznawane za przełom mogący odblokować nowy rozdział odnawialnych źródeł energii. Trwają starania, by technologię utrzymać w kraju i rozwijać przy wsparciu państwowych instytucji, ponieważ brak takiego wsparcia stwarza ryzyko wyprzedaży innowacji za granicę i utraty kontroli nad produkcją. To niestety typowy schemat: polska myśl techniczna bywa rozchwytywana przez większych graczy, jeśli nie znajdzie nad Wisłą kapitału na dalszy rozwój. Niemniej, sam fakt, że Polska jest w ścisłej światowej czołówce badań nad perowskitami, świadczy o ogromnym potencjale naszego sektora energetycznego.

Drugim filarem polskich zielonych technologii jest elektromobilność. Polska stała się cichym liderem Europy w produkcji pojazdów elektrycznych, a konkretnie autobusów. W 2020 r. Polska wyprzedziła Belgię i awansowała na największego eksportera autobusów elektrycznych w UE, z udziałem wynoszącym aż 46% unijnego eksportu tych pojazdów. Dzieje się tak za sprawą firmy Solaris Bus & Coach – polskiego producenta z Bolechowa pod Poznaniem, który od lat specjalizuje się w autobusach nisko- i zeroemisyjnych. Solaris (obecnie należący do hiszpańskiej grupy CAF, ale zachowujący fabryki w Polsce) jest dziś największym w Europie producentem autobusów elektrycznych. Jego pojazdy jeżdżą w dziesiątkach miast, m.in. w Berlinie, Paryżu, Oslo czy Mediolanie, znacząco ograniczając emisje spalin w transporcie publicznym. Co więcej, Solaris rozwija już autobusy wodorowe – premiera modelu Urbino 12 Hydrogen spotkała się z dużym zainteresowaniem i zaowocowała zamówieniami z kilku krajów. Polska gości także fabryki innych producentów e-busów (Volvo we Wrocławiu, MAN w Starachowicach), co stworzyło lokalny ekosystem poddostawców i know-how. Nie można też zapomnieć, że w Polsce mieszczą się jedne z największych w Europie fabryk baterii litowo-jonowych (LG pod Wrocławiem), co czyni nas ważnym ogniwem zielonego łańcucha dostaw. Rząd, dostrzegając szansę, kilka lat temu ogłosił ambicję uczynienia z Polski e-mobility hubu – krajowego programu rozwoju elektromobilności. Choć próby stworzenia polskiego samochodu elektrycznego (projekt Izera) napotkały opóźnienia i trudności, to sukces autobusów pokazuje, że w niszach jesteśmy w stanie konkurować na poziomie światowym.

Polska myśl techniczna przynosi innowacje również w innych „zielonych” obszarach. Startup Airly z Krakowa, sfrustrowany fatalną jakością powietrza w Małopolsce, stworzył kompletny system monitoringu jakości powietrza – tanie czujniki smogu połączone z platformą analizy danych i prognozowania. Dziś Airly działa w ponad 50 krajach i ma ponad 500 klientów instytucjonalnych, dostarczając miastom i społecznościom na całym świecie precyzyjnych danych o zanieczyszczeniach i narzędzi do walki ze smogiem. To piękny przykład, jak lokalny polski problem (niska jakość powietrza) zrodził rozwiązanie o globalnej przydatności. Równie inspirujące są projekty z zakresu gospodarki obiegu zamkniętego – np. spółka Syntoil opracowała technologię przetwarzania zużytych opon na wartościowe surowce (sadza techniczna i oleje), co odpowiada na palący problem utylizacji odpadów gumowych. W sektorze energetyki odnawialnej Polacy mają wkład choćby w rozwój technologii magazynowania energii (np. firma Synthos Green Energy inwestuje w nowe metody magazynowania wodoru i zapowiada wdrożenia małych reaktorów jądrowych SMR w Polsce). Z kolei projektanci z Warszawy skonstruowali panel fotowoltaiczny o zmiennej przezroczystości (tzw. SunRoof), który pełni jednocześnie funkcję dachu i ogniwa słonecznego – rozwiązanie zdobyło uznanie inwestorów w Silicon Valley. Takie przykłady można mnożyć, a wszystkie świadczą o coraz silniejszej pozycji Polski w segmencie cleantech.

Największym ograniczeniem hamującym dynamiczny rozwój zielonych technologii nad Wisłą jest niedobór kapitału i konsekwentnej polityki wsparcia. Innowacje energetyczne często wymagają długofalowych nakładów (na R&D, infrastrukturę testową, skalowanie produkcji) i cierpliwego kapitału – a polskie fundusze i firmy, choć coraz aktywniejsze, nie dorównują rozmachem np. inwestorom amerykańskim czy chińskim. To rodzi ryzyko, że obiecujące technologie zostaną przejęte przez większych graczy zanim w pełni rozkwitną u nas (przykład Saule, któremu bez inwestycji grozi sprzedaż za granicę i przeniesienie produkcji). Kolejna bariera to otoczenie regulacyjne – częste zmiany przepisów, opóźnienia w implementacji unijnych dyrektyw (np. w sprawie OZE) czy biurokracja utrudniająca eksperymenty (instalacje off-grid, testy autonomicznych pojazdów itp.) mogą zniechęcać innowatorów. Wreszcie, wyzwanie stanowi ograniczony rynek wewnętrzny: dopiero niedawno Polska przyspieszyła rozwój własnych OZE, a np. rodzime miasta wciąż mają ograniczone fundusze na ekologiczne modernizacje, co sprawia, że wiele eko-startupów od razu musi szukać klientów za granicą. Potrzeby tego sektora są więc jasne – więcej inwestycji i strategicznego wsparcia. Przyda się większe zaangażowanie państwa jako pierwszego klienta i katalizatora popytu (np. zamówienia publiczne na innowacyjne rozwiązania ekologiczne, fundusze na pilotaże). Konieczne jest stworzenie stabilnych warunków prawnych sprzyjających zielonym inwestycjom (choćby uproszczenie procedur dla energetyki rozproszonej czy prosumenckiej). Pozytywnym krokiem było uznanie zielonych technologii za jeden z priorytetów w Krajowym Planie Odbudowy – jeśli środki te zostaną mądrze wykorzystane, mogą dać impuls polskim firmom do zbudowania przewag konkurencyjnych w globalnej gospodarce niskoemisyjnej. Ogromnym atutem Polski jest tu kombinacja własnych problemów do rozwiązania (smog, transformacja energetyczna) oraz kompetencji, które już pokazaliśmy (jak w przypadku e-busów czy perowskitów). To sprawia, że świat zaczyna dostrzegać Polskę jako źródło pomysłów na rzecz klimatu – warto ten trend umacniać.

GovTech i cyfrowe państwo: innowacje w służbie publicznej

Technologie informatyczne zmieniają nie tylko biznes, ale i sektor publiczny – a Polska ma aspiracje, by być jednym z liderów tej zmiany. GovTech – bo tak nazywa się obszar innowacji dla rządu i administracji – stał się w ostatnich latach polem licznych polskich inicjatyw. Nasz kraj stosunkowo wcześnie postawił na cyfryzację usług publicznych, co widać po takich projektach, jak elektroniczne deklaracje podatkowe (e-PIT), powszechne e-recepty (już w 2020 r. 95% recept było wystawianych elektronicznie) czy aplikacja mObywatel, która w 2023 r. zyskała rangę oficjalnego dokumentu tożsamości. Te wdrożenia wskazują, że polska administracja potrafi sięgać po nowe rozwiązania i skutecznie je upowszechniać – co nie zawsze jest normą nawet w bogatszych krajach. Co więcej, rząd dostrzegł potencjał drzemiący w rodzimych startupach i postanowił zaprosić je do współpracy przy rozwiązywaniu konkretnych wyzwań sektora publicznego. Tak narodził się program GovTech Polska, unikalny w skali regionu mechanizm łączenia sektora publicznego z innowatorami.

Na czym to polega? Ministerstwa, urzędy czy państwowe spółki definiują problemy do rozwiązania, a startupy i małe firmy w formie konkursu proponują swoje pomysły i prototypy. Najlepsze z nich otrzymują kontrakty pilotażowe (rzędu kilkuset tysięcy złotych) oraz szansę wdrożenia rozwiązania w skali instytucji. Tematyka wyzwań jest bardzo szeroka, często wiąże się z zastosowaniem sztucznej inteligencji lub big data. Przykłady? Górniczy gigant KGHM szukał systemu AI, który zastąpi dyspozytora i optymalnie zaplanuje utrzymanie dróg wewnętrznych w hucie miedzi. Koncern paliwowy PKN Orlen chciał mechanizmu ułatwiającego kierowcom flotowym płacenie za paliwo bezpośrednio przy dystrybutorze. PKP (koleje) potrzebowały narzędzia do prognozowania obłożenia pociągów, by lepiej dostosować ofertę. Kancelaria Senatu marzyła o aplikacji, która automatycznie rozpozna mowę i spisze przemówienia senatorów (z myślą o usprawnieniu tworzenia stenogramów). Z kolei państwowy koncern energetyczny Tauron zadał pytanie: czy da się stworzyć dla właścicieli domów prostą aplikację pokazującą, ile pieniędzy zaoszczędziliby, instalując panele fotowoltaiczne?. Wszystkie te wyzwania trafiły do polskich firm technologicznych poprzez GovTech – i doczekały się innowacyjnych propozycji rozwiązań. Program wygenerował już setki zgłoszeń od startupów; co ważne, jest otwarty także na firmy zagraniczne, dzięki czemu buduje mosty między polskim sektorem publicznym a globalnym rynkiem innowacji.

Taka formuła przynosi korzyści obu stronom. Administracja otrzymuje świeże spojrzenie i nowoczesne narzędzia, a młode spółki – szansę na pierwsze wdrożenia referencyjne i stabilne finansowanie projektu. Jak ujęła to Justyna Orłowska, dyrektor GovTech Polska, wypracowany system jest furtką dla małych, innowacyjnych firm, które wcześniej nie miały okazji współpracować z państwem – teraz mogą wreszcie zastosować swoje kompetencje z obszarów big data, BI czy AI w praktyce publicznej. W efekcie Polska stała się jednym z pionierów GovTech w Europie – nasze rozwiązania budzą zainteresowanie innych krajów, a sam termin „GovTech” został spopularyzowany m.in. dzięki wystąpieniom polskich przedstawicieli na forach międzynarodowych. Co więcej, krajowe instytucje zaczęły tworzyć własne jednostki innowacji (np. GovTech przy KPRM czy laboratoria w ministerstwach), co świadczy o zmianie mentalności – rośnie apetyt na technologię w sektorze publicznym.

Obok programów innowacji warto wspomnieć o imponujących cyfrowych usługach publicznych, które Polska z sukcesem wdrożyła i którymi może się dzielić. System e-Rejestracji szczepień przeciwko COVID-19, uruchomiony w rekordowym tempie, pozwolił milionom obywateli sprawnie zapisać się na szczepienie online. Profil zaufany i wspomniany mObywatel to z kolei fundamenty ekosystemu, który umożliwia załatwienie dziesiątek spraw urzędowych bez wychodzenia z domu (od złożenia wniosku o dowód osobisty po rejestrację noworodka). Wiele państw rozwijających e-administrację przygląda się polskim doświadczeniom – np. nasz system eID i mobilnego dowodu osobistego jest jednym z pierwszych tak zaawansowanych w UE. Dzięki temu wszystkiemu Polska ma szansę eksportować nie tylko produkty firm prywatnych, ale i całe rozwiązania systemowe – stając się swego rodzaju dostawcą „cyfrowego państwa w pudełku”.

Najpoważniejsze bariery w GovTech to przede wszystkim opór biurokracji i długotrwałe procedury zamówień publicznych. Choć programy pilotażowe są zwinne, to już wdrożenie innowacji w całym resorcie czy kraju bywa trudniejsze – nie zawsze jest jasne, kto ma sfinansować kontynuację po fazie konkursowej, zdarza się też, że po zmianie priorytetów politycznych obiecujący projekt traci „sponsora” w urzędzie. Ponadto, skala kontraktów bywa ograniczona – 500 czy 600 tys. zł dla startupu to świetny start, ale by rozwijać się dalej, firmy muszą aspirować do większych zamówień, najlepiej eksportowych. A do tego potrzebne jest przebicie się poza Polskę – sprzedaż rozwiązań govtechowych innym krajom, co wymaga budowania sieci kontaktów i referencji międzynarodowych (to dopiero przed nami). Czego potrzeba? Przede wszystkim kontynuacji i rozbudowy tych inicjatyw. Program GovTech powinien stać się stałym elementem, z większym budżetem i być może osobnym funduszem na wdrożenia produkcyjne najlepszych pomysłów. Warto też inwestować w kompetencje cyfrowe urzędników, by zwiększyć absorpcję nowinek – od kultury pracy opartej na danych po znajomość narzędzi AI. Dobrze byłoby promować polskie rozwiązania govtech na świecie – np. poprzez organizowanie międzynarodowych hackathonów czy dołączanie polskich firm do zagranicznych projektów pomocowych w cyfryzacji (tak jak Estonia eksportuje swoje e-państwo). Jeśli uda się utrzymać synergię między sektorem publicznym a dynamicznym rynkiem technologicznym, Polska ma szansę nie tylko usprawnić własne państwo, ale i stać się eksporterem cyfrowej transformacji, budując tym samym miękką siłę i renomę innowatora.

Fintech i cyfrowe finanse: polska rewolucja w płatnościach

Na koniec nie sposób pominąć sektora, w którym Polska już odniosła namacalne sukcesy globalne – mowa o fintechu, czyli nowoczesnych technologiach finansowych. Polacy od lat słyną z zamiłowania do bankowości elektronicznej i kart zbliżeniowych, a rodzime banki należą do najnowocześniejszych w Europie. Na tym gruncie wyrosła prawdziwa perła: system płatności mobilnych BLIK. Stworzony w 2015 roku przez konsorcjum polskich banków, BLIK początkowo służył do szybkich przelewów na telefon i płatności kodem w sklepach internetowych. Dziś, po niespełna dekadzie, stał się najpopularniejszą metodą płatności w Polsce, bijąc rekordy transakcji – w 2024 roku użytkownicy wykonali ponad 2,4 miliarda operacji BLIKIEM, a korzysta z niego aktywnie blisko 19 milionów osób. Dla porównania, to tak jakby każdy dorosły Polak używał BLIKA kilkadziesiąt razy rocznie – skala adopcji jest ogromna. Co jednak najważniejsze z perspektywy globalnej: polski system zaczął ekspansję za granicę. Dzięki strategicznemu partnerstwu z Mastercard, BLIK został wyposażony w funkcję płatności zbliżeniowych i obecnie można z niego korzystać w 168 krajach świata (wszędzie tam, gdzie honorowane są terminale Mastercard). Oznacza to, że polski wynalazek staje się de facto międzynarodową metodą płatności – Polacy podróżujący po świecie mogą płacić telefonem z BLIKIEM jak lokalną kartą, a docelowo planowane jest udostępnienie tej metody również użytkownikom spoza Polski. Już teraz BLIK notuje pierwsze transakcje w egzotycznych miejscach (ostatnio do listy krajów dołączyły m.in. Samoa czy Gujana), a codziennie Polacy płacą BLIKIEM ponad 2 miliony razy w sklepach stacjonarnych. Tak szybki rozwój przyciągnął uwagę inwestorów – do spółki Polskiego Standardu Płatności (operatora BLIKA) dołączył fundusz Mastercarda, wspierając plany międzynarodowego wzrostu. BLIK to przykład, że lokalna innowacja w sektorze finansowym może stać się globalnym standardem, jeśli tylko trafnie odpowie na potrzeby użytkowników (w tym wypadku – prostoty i natychmiastowości płatności mobilnych).

Oprócz BLIKA, polski fintech obfituje w inne sukcesy. Warszawska firma CashBill opracowała system błyskawicznych płatności online, który konkuruje z PayPalem i jest wykorzystywany przez e-sklepy w regionie. Startup Ramp (założony przez Polaków) stał się jednym z wiodących na świecie dostawców infrastruktury do wymiany kryptowalut na tradycyjne pieniądze – z jego rozwiązania korzystają użytkownicy na wielu kontynentach, a firma pozyskała wielomilionowe inwestycje z Doliny Krzemowej. Z kolei Xtension i Nethone to polskie spółki wyspecjalizowane w wykrywaniu oszustw finansowych przy użyciu AI; ta druga została niedawno przejęta przez międzynarodowego lidera (Francuzi zarkupili Nethone, by włączyć jej technologię do swoich systemów anti-fraud). Warto też wspomnieć, że polskie banki wprowadzają innowacje wyprzedzające trendy – np. PKO BP jako pierwszy na świecie wykorzystał technologię blockchain do potwierdzania autentyczności dokumentów bankowych dla klientów. PayTech z Bielska-Białej zdobywa klientów na świecie swoim systemem płatności dla transportu publicznego (bilety zbliżeniowe), a Billon Group (założony przez Polaka i Brytyjczyka) opracował unikatową technologię trwałego zapisu wartości cyfrowej na blockchainie, znajdując zastosowania od wypłaty dywidend po narodowe waluty cyfrowe.

Skąd ta fintechowa siła Polski? W dużej mierze z tego, że polski sektor bankowy po transformacji ustrojowej zbudowano praktycznie od zera – mógł więc od razu wdrażać nowoczesne rozwiązania, bez bagażu starych systemów. Polacy szybko przyzwyczaili się do płatności elektronicznych, co dało firmom finansowo-technicznym podatny grunt do testów. Również nadzór finansowy (KNF) starał się nie blokować innowacji – uruchomił nawet piaskownicę regulacyjną, by startupy fintech mogły bezpiecznie próbować swoich usług pod okiem regulatora. Efekt to kultura innowacyjności w finansach: banki współpracują ze startupami, inwestują w nie (np. fundusze CVC mBanku czy PKO inwestowały w fintechy), a klienci chętnie adaptują nowinki (Polska była europejskim liderem płatności zbliżeniowych – długo ponad 80% transakcji kartowych odbywało się bezstykowo, co wyprzedzało standardy EU).

Mimo przewag, polski fintech staje przed typowym dla nas wyzwaniem: ograniczony rynek rodzimy vs. potrzeba globalnej skali. BLIK odniósł niebywały sukces w kraju, ale by zaistnieć globalnie, musiał wejść w alians z globalnym graczem (Mastercard). Podobnie inne firmy – by zdobyć licencje i zaufanie zagranicznych klientów, potrzebują silnych partnerów lub kapitału. Barierą bywa też gęsta konkurencja: w fintechu ścigamy się z Doliną Krzemową, Londynem, Singapurem – to wymaga ciągłego udoskonalania produktów i spełniania wysokich standardów bezpieczeństwa oraz compliance regulacyjnego. Z kolei polskie prawo, choć zasadniczo zgodne z unijnym, niekiedy rodzi niepewność (np. gwałtowne zmiany w opodatkowaniu kryptowalut w 2018 r. mocno uderzyły w rodzący się wtedy rynek blockchain). Potrzeby sektora fintech można streścić następująco: dalsza integracja z globalnym rynkiem finansowym. Nasze startupy potrzebują łatwiejszego dostępu do paszportowania usług na inne kraje, pomocy w nawiązywaniu kontaktów z dużymi bankami i fintechami za granicą. Przydałyby się także inwestycje na skalowanie – tu rola funduszy VC (również zagranicznych) jest nie do przecenienia. Pewnym wzorem może być tu BLIK: lokalne banki stworzyły coś nowego, ale dopiero gdy globalna organizacja płatnicza w to uwierzyła i wsparła, drzwi światowe stanęły otworem. Inna potrzeba to utrzymanie przyjaznej regulacji: KNF i ustawodawca powinni nadal konsultować zmiany z branżą, by nie zahamować innowacji (np. obecne prace nad wprowadzeniem cyfrowego złotego czy open bankingu 2.0 mogą nas albo wysforować, albo cofnąć – w zależności od podejścia). Ogromną szansą dla Polski jest rosnący rynek fintech w regionie CEE i na rynkach wschodzących – nasze firmy mogą eksportować sprawdzone rozwiązania do krajów, które dopiero budują infrastrukturę cyfrową finansów (np. system BLIK mógłby zainspirować inne kraje do budowy podobnych lokalnych schematów). Aby tak się stało, warto promować markę Polish Fintech na świecie, wspierać obecność naszych spółek na konferencjach branżowych, targach typu Money20/20 itp. Podsumowując, polski fintech już zmienił codzienność milionów użytkowników w kraju – teraz stoi przed szansą, by wpłynąć na standardy finansowe na świecie, jeśli zdoła się odpowiednio wzmocnić i wypłynąć na szersze wody.

Powyższe przykłady pokazują konkretnie i uczciwie: Polska naprawdę potrafi! – w wielu segmentach technologicznych dysponujemy projektami o potencjale globalnym, które rozwiązują realne problemy świata. Od ratowania życia i zdrowia, przez transformację energetyczną i walkę z kryzysem klimatycznym, po cyfryzację usług publicznych i rewolucję w sposobach płatności – polskie firmy i innowatorzy dokładają swoją cegiełkę do postępu. Co ważne, nie są to odosobnione przypadki, lecz część szerszego zjawiska: dojrzewania polskiego ekosystemu innowacji. Jeszcze dekadę temu mówiliśmy głównie o montowniach i usługach outsourcingowych; dziś coraz częściej mówimy o deep tech z Polski, green energy innovation Poland czy polskich unicornach. To efekt lat pracy u podstaw – edukacji, akumulacji doświadczeń, pierwszych sukcesów, które pociągnęły za sobą kolejne.

Oczywiście, musimy mieć świadomość wyzwań. Wielkie marzenia polskich technologii często rozbijają się o prozę rynku: brak kapitału na rozwój, niedobór zaufania inwestorów, trudności w przebiciu się przez zachodni lobbing czy niekiedy własne błędy organizacyjne. Przykład Saule Technologies (perowskity) jest tu przestrogą – mimo medialnego rozgłosu i nagród, firma ugrzęzła w sporach i problemach finansowych, co stawia pod znakiem zapytania przyszłość przełomowej technologii. Podobne zagrożenia dotyczą wielu startupów: bez dokapitalizowania lub wsparcia większego partnera mogą utknąć w fazie prototypów. Nie brakuje też głosów, że potrzeba lepszego otoczenia regulacyjnego – bardziej przewidywalnego prawa, które nadąży za innowacją zamiast ją hamować. Wreszcie, wyzwaniem jest umiędzynarodowienie polskich projektów – czasem brakuje nam narodowej strategii budowania globalnej marki (choćby takiej, jaką ma Estonia w e-government czy Izrael w cybersecurity).

Mimo to powodów do nadziei jest wiele. Opisane tu firmy i inicjatywy już odniosły pierwsze sukcesy, przyciągnęły inwestorów, zdobyły rynki niszowe. Teraz potrzebują kolejnego impulsu: większych inwestorów, strategicznych partnerstw, wyjścia na giełdy światowe czy szeroko zakrojonej promocji. Pewne działania są w toku – np. powstają fundusze dedykowane scale-upom, państwo uruchamia programy wspierające ekspansję zagraniczną (Polska Agencja Inwestycji i Handlu pomaga startupom w Dolinie Krzemowej, NCBR organizuje akcelerację w Nevadzie, powstał Polish Tech Hub przy Sharjah Research Technology and Innovation Park w ZEA). Kluczowe, by utrzymać kontynuację: nie zadowalać się jednorazowymi historiami sukcesu, lecz zbudować systemowe mosty między polską myślą techniczną a globalnym rynkiem.

Hasła w stylu „DeepTech Poland” czy „Green Energy Innovation Poland” nie są czczą przechwałką – za nimi stoją konkretni ludzie, patenty, produkty. W interesie inwestorów i partnerów zagranicznych jest te hasła sprawdzić i odkryć wartość, jaką niosą. W interesie polskich decydentów – stworzyć warunki, by jak najwięcej z tej wartości zostało w kraju i pracowało na naszą wspólną przyszłość. Mamy dziś unikalną szansę: połączenie entuzjazmu młodej, głodnej sukcesu branży technologicznej z mądrym wsparciem instytucji może sprawić, że Polska stanie się miejscem, gdzie powstają globalnie sensowne rozwiązania na miarę XXI wieku. To nie PR-owa laurka, lecz realna możliwość – wystarczy spojrzeć na opisane wyżej przykłady. Każdy z nich to powód do dumy, ale i zobowiązanie: by tę pozytywną energię pomnożyć. Jeśli do innowatorów dołączą inwestorzy i mądrzy regulatorzy, hasło „Polish Technology” już wkrótce może oznaczać synonim jakości i przełomu na światowych rynkach. Polska ma wszystkie dane ku temu, by tak się stało – wykorzystajmy tę szansę wspólnie.

Dołącz do naszego newslettera

#PolishTechnology #PolishInnovation #DeepTechPoland #GreenEnergyInnovationPoland #AIfromPoland #MedTechPoland #FinTechPoland #GovTechPoland #GlobalInnovation #TechnologyScaling #EmergingMarkets #InnovationEcosystem #FutureOfTechnology #EuropeToWorld #PolandToGlobal #MENAInnovation #InternationalExpansion