How to turn a local innovation into a global product (or service)

🇬🇧 EN

Many companies have genuine “local gems” in their portfolio: solutions that work brilliantly in one country, region, or sometimes even in a single industry or narrow niche. Customers are happy, business is doing well, but… that’s where it ends. The product never goes global.

Meanwhile, research on so-called born global firms – companies that think about foreign markets from the very beginning – shows that it’s not the technology alone, but innovative capabilities combined with the ability to internationalise that drive long-term growth in international markets.

The problem is that most companies treat product globalisation as a simple “export++”: add English, a website, maybe a sales partner – and we’ll see. That’s not enough.

In this text, I break down the process of turning a local innovation into a global product/service into concrete steps, grounded in research and business practice.

1. Local innovation vs global product – not the same thing

A local innovation is usually:

• a solution deeply embedded in a single context (legal, cultural, sector-specific),
• often tailored to “known” customers,
• supported by the informal knowledge of the team (“we know how things are done on our market”).

A global product or service is something entirely different:

• a clearly defined value core that is understandable to customers in many countries,
• a repeatable delivery model (process, service, logistics, SLA),
• a business architecture that can be scaled and partially automated,
• a conscious decision about what is standardised globally and what is adapted locally.

Research on global innovation strategies highlights that companies which successfully scale their ideas globally combine local insights with global structures, partnerships and processes – instead of simply “exporting” what worked at home.

2. Why do most local innovations never become global products?

Studies on the internationalisation of innovative firms show that having a good solution is not enough – organisational capabilities, partner networks and a deliberate strategy for entering foreign markets are key.

The most common barriers:

1. Lack of global product–market fit

The product is tailored to a single group of customers, often with a strong element of “personal relationships”, rather than to a well-defined, scalable segment.

2. Assuming the problem is identical everywhere

The fact that a customer pain point exists in other countries does not mean that:

• it has the same intensity,
• it is solved in the same way,
• the customer has the same willingness to pay.

3. Confusing localisation with translation

Research on product localisation shows that companies that invest in strategic localisation (UX, payments, support, regulations, content) achieve significantly higher revenue growth in new markets than those that stick to the “one version for everyone + translation” model.

4. No conscious decision: standardisation vs adaptation

The international marketing literature has long highlighted the tension between two extremes:

• standardisation – one product/global message, economies of scale,
• adaptation – tailoring the product and marketing to each market individually.

Most successful global companies use glocalisation (more: https://www.linkedin.com/pulse/glocalisation-gcc-glokalizacja-w-krajach-infinity-mena-l8z0f) – a conscious reconciliation of both approaches.

5. Weak or accidental partner networks

Research on born globals shows that networks and partners (distributors, integrators, universities, clusters) are one of the key factors that accelerate international scaling.

3. A seven-step process: from local innovation to global product/service

Step 1: Define the value core that is “beyond local”

Before you globalise anything, you need to answer a few questions with brutal honesty:

• What specific problem are you solving?
• For what type of client (segment, decision-maker role, business context)?
• What is universal in your solution and what is extremely local?

The literature on global innovation systems emphasises that international success is built on a technology-and-value core that is transferable – not on local “hooks” such as grants, one big client, or very specific regulations.

👉 If you can’t describe your value in 1–2 sentences in a way that is understandable for someone in Dubai, London and Lagos – it’s not a global product yet, it’s a local curiosity.

Step 2: Assess global potential – does the world really need this?

Not every local success makes sense globally. It’s worth doing a market “pre-screening”:

• Does the problem exist in other countries and sectors?
  – market research, industry reports, competitor analysis.
• What alternative solutions exist?
  – local players, global platforms, “manual” workarounds.
• Can this realistically be bought on another market?
  – level of digital maturity, infrastructure, regulation, income levels.

Modern global expansion frameworks recommend a portfolio of markets approach: instead of “we go everywhere”, you choose a few pilot markets with high potential and a relatively acceptable level of complexity (regulations, language, business culture).

Step 3: Build multi-market product–market fit instead of “copy–paste”

Product–market fit is not a state of “we have PMF in country X, therefore we have PMF globally”.

Newer approaches to PMF stress the need to:

• measure market fit separately for each segment and country,
• iteratively test value propositions, pricing and functionalities,
• base decisions on data (e.g. retention, NPS, willingness to pay), not opinions.

In practice this means:

• separate pilots in 1–2 foreign markets,
• A/B experiments in different customer groups,
• conversations with local partners and clients that validate your assumptions.

Step 4: Decide what you standardise and what you adapt

Research on the standardisation and adaptation of the marketing mix is fairly consistent on one point: neither 100% standardisation nor 100% adaptation works optimally in most cases.

A practical approach:

You standardise:

• the core of the product/service (technology, main functions),
• the key value proposition (“what” and “why”),
• key quality metrics (SLA, uptime, technical parameters),
• main internal processes.

You adapt:

• language, metaphors, business examples,
• UX/UI (e.g. reading direction, dominant device – desktop vs mobile),
• pricing (currencies, payment models, discount structure),
• sales channels (direct, partners, marketplaces),
• offer elements linked to regulations (e.g. GDPR, sector licences).

This applies to both physical products and services or technology solutions.

Step 5: Design localisation as a strategy, not a translation project

The latest publications on product localisation show that companies which treat localisation as a strategic process (and not a one-off translation job) achieve even over 100% higher revenue growth in new markets than competitors following a “one-size-fits-all” approach.

Localising a product/service includes:

Functional layer:

• support for local payment methods (e.g. local transfers, digital wallets, mobile money),
• compliance with local technical standards (e.g. safety standards, certifications),
• alignment with local business processes (e.g. how invoices are approved, how documents flow).

Communication layer:

• not just language, but also tone, style, examples, case studies,
• adjusting marketing materials to the local context (e.g. strategic industries, typical customer problems).

Service layer:

• time zones and support availability,
• customer service languages,
• SLAs aligned with market expectations.

Legal and compliance layer:

• personal data, regulated/non-regulated sectors,
• required licences or registrations,
• local requirements for contracts and liability.

Step 6: Build a global operating model and partner network

(more: https://www.linkedin.com/pulse/how-build-international-network-export-trade-partners-infinity-mena-4vngf)

No innovation, however great, scales globally in a vacuum.

Research on born globals and open innovation ecosystems shows that companies accelerate internationalisation when they leverage:

• distribution and trade partners (local companies that know the market),
• technology partners (integrators, resellers, providers of complementary services),
• knowledge institutions (universities, clusters, incubators supporting product development and market entry),
• capital partners who understand the specifics of a given region.

A good example is Gripple from the UK – a manufacturer of a simple but innovative wire joiner (later also solutions for suspending technical systems). Thanks to cooperation with Sheffield Hallam University, the company not only refined the product and production process, but also built global scale (over 900 employees in a dozen or so locations).

This was not a “brilliant SaaS start-up”, but a very concrete physical product which, thanks to a network of partnerships, knowledge and consistent internationalisation, became a global business.

Step 7: Scale based on data, not ambition

Product globalisation is a process that requires:

• continuous performance monitoring (sales, margin, retention, satisfaction),
• testing new markets in a controlled way,
• systematic learning: what works globally and what requires local adjustments.

Modern go-to-market approaches emphasise that market entry strategies cannot be “set and forget” – they require constant testing and adjustment as customer preferences, regulations and competition evolve.

4. Short examples: when “local” truly becomes global

M-Pesa – a local payment system that inspired the world

M-Pesa was created in Kenya as a mobile payment and money transfer system for people without access to traditional banking. The solution:

• was deeply rooted in the local context (no bank accounts, high mobile phone penetration),
• over time became an inspiration and reference point for many fintech solutions in other markets.

This is a good example of how a local innovation can:

• be directly replicated in selected markets,
• or indirectly – as a model for similar products in other countries.

Gripple – a simple physical product, global reach

The already mentioned Gripple shows that:

• a local invention (an innovative wire joiner and suspension system),
• once refined with a university and scaled in production,
• can become a global product, present in a dozen countries and many construction/installation sectors.

Here, the key was:

• refining the product to meet the requirements of many markets,
• building a global sales and distribution network,
• consistent work on the brand and product portfolio.

From local brand to global brand

The stories of brands like Starbucks, IKEA or Spotify all started very locally – in one city, one country, one niche. Their global success stems from a combination of:

• a coherent value core (what kind of experience they deliver),
• a conscious balance between standardisation (format, quality) and adaptation (interior design, menu, offer, pricing),
• consistent investment in brand and quality.

5. A checklist for a CEO/founder: is your innovation ready to become a global product?

You can treat this as a quick audit:

1. Value core

• Can you explain your value in 1–2 sentences to a customer from another country, without referring to local specifics?

2. Global or local problem?

• Do you have hard data (not just intuition) that the problem also exists in other countries and segments?

3. Product–market fit

• Do you have proof of PMF in more than one homogeneous segment?
• Do you know how you will measure PMF in foreign markets?

4. Standard vs adaptation

• Do you know exactly which elements of the product/service must be identical globally, and which you can (or must) adapt?

5. Localisation

• Does your approach to localisation include functions, payments, service, legal aspects – or just interface translation?

6. Partners and ecosystem

• Do you have at least an initial map of potential partners (distributors, integrators, universities, clusters) in key markets?

7. Operating model

• Can your processes (sales, implementation, support) be replicated and scaled in other markets without rebuilding everything from scratch?

8. Learning and data

• Do you have mechanisms that will allow you to quickly learn from the first foreign deployments and adjust your offer?

If for most questions the answer is “I don’t know” or “not yet”, that’s actually good news: you have an innovation, but you don’t have a global product yet. And that’s normal.

The key is to consciously go through the process of:

• defining the value core,
• designing localisation,
• choosing pilot markets,
• building a partner network and operating model,
• and only then – aggressive scaling.

At Infinity MENA / Polish Tech Hub, we can guide you through scaling your product/service – and we’ll gladly take on that challenge.

Join to our newsletter!

🇵🇱 PL

Jak przekształcić lokalną innowację w globalny produkt (albo usługę)

Wiele firm ma na koncie prawdziwe „lokalne perełki”: rozwiązania, które świetnie działają w jednym kraju, regionie, a czasem wręcz w jednej branży czy wąskiej niszy. Klienci są zadowoleni, biznes się kręci, ale… na tym koniec. Produkt nigdy nie wychodzi globalnie.

Tymczasem badania nad tzw. born global firms – firmami, które od początku myślą o rynkach zagranicznych – pokazują, że to nie sama technologia, ale zdolności innowacyjne połączone z umiejętnością internacjonalizacjinapędzają długoterminowy wzrost na rynkach międzynarodowych.

Problem polega na tym, że większość przedsiębiorstw traktuje globalizację produktu jak prosty „export++”: dodać język angielski, stronę www, może partnera handlowego – i zobaczymy. To za mało.

W tym tekście rozkładam proces przekształcania lokalnej innowacji w globalny produkt / usługę na konkretne kroki, z oparciem w badaniach i praktyce biznesowej.

1. Lokalna innowacja vs globalny produkt – to nie to samo

Lokalna innowacja to zwykle:

• rozwiązanie mocno osadzone w jednym kontekście (prawnym, kulturowym, sektorowym),
• często dopasowane pod „znanych” klientów,
• wspierane przez nieformalną wiedzę zespołu („wiemy, jak to się robi na naszym rynku”).

Globalny produkt lub usługa to coś zupełnie innego:

• jasno zdefiniowany rdzeń wartości, który jest zrozumiały dla klienta w wielu krajach,
• powtarzalny model dostarczania (proces, serwis, logistyka, SLA),
• architektura biznesowa, którą da się skalować i częściowo zautomatyzować,
• świadoma decyzja: co jest standardowe globalnie, a co adaptowane lokalnie.

Badania nad globalnymi strategiami innowacji podkreślają, że firmy, którym udaje się skalować pomysły globalnie, łączą lokalne insighty z globalnymi strukturami, partnerstwami i procesami – zamiast po prostu „eksportować” to, co działało u siebie.

2. Dlaczego większość lokalnych innowacji nigdy nie staje się globalnym produktem?

Z badań nad internacjonalizacją innowacyjnych firm wynika, że samo posiadanie dobrego rozwiązania to za mało – kluczowe są kompetencje organizacyjne, sieci partnerskie i świadoma strategia wejścia na rynki zagraniczne.

Najczęstsze bariery:

1. Brak globalnego product–market fit
   Produkt jest skrojony pod jedną grupę klientów, często z domieszką „osobistych relacji”, a nie pod dobrze zdefiniowany, skalowalny segment.
2. Założenie, że problem jest identyczny wszędzie
   To, że ból klienta istnieje też w innych krajach, nie znaczy, że:
   • ma tę samą intensywność,
   • jest rozwiązywany w podobny sposób,
   • klient ma taką samą skłonność do płacenia.
3. Mylona jest lokalizacja z tłumaczeniem
   Badania nad lokalizacją produktów pokazują, że firmy, które inwestują w strategiczną lokalizację (UX, płatności, obsługa, regulacje, content), osiągają znacząco wyższy wzrost przychodów na nowych rynkach niż te, które ograniczają się do wersji „jedna wersja dla wszystkich + tłumaczenie”.
4. Brak świadomej decyzji: standardyzacja vs adaptacja
   Literatura z zakresu marketingu międzynarodowego od lat pokazuje napięcie między dwoma ekstremami:
   • standardyzacja – jeden produkt/globalny przekaz, oszczędności skali,
   • adaptacja – dopasowanie produktu i marketingu do każdego rynku osobno.
   Większość skutecznych firm globalnych stosuje glokalizację (więcej: https://www.linkedin.com/pulse/glocalisation-gcc-glokalizacja-w-krajach-infinity-mena-l8z0f) świadome pogodzenie obu podejść.
5. Słabe lub przypadkowe sieci partnerskie
   Badania nad born globals pokazują, że sieci kontaktów i partnerzy (dystrybutorzy, integratorzy, uczelnie, klastry) są jednym z kluczowych czynników przyspieszających skalowanie międzynarodowe.

3. Siedmiostopniowy proces: od lokalnej innowacji do globalnego produktu/usługi

Krok 1: Zdefiniuj rdzeń wartości, który jest „ponad lokalnością”

Zanim cokolwiek zglobalizujesz, musisz brutalnie szczerze odpowiedzieć na pytania:

• Jaki konkretny problem rozwiązujesz?
• Dla jakiego typu klienta (segment, rola decyzyjna, kontekst biznesowy)?
• Co jest uniwersalne w Twoim rozwiązaniu, a co ekstremalnie lokalne?

W literaturze o globalnych systemach innowacji podkreśla się, że sukces międzynarodowy buduje się na rdzeniu technologiczno-wartościowym, który jest przenośny – a nie na lokalnych „hakach” typu dotacje, jeden duży klient, specyficzne regulacje.

👉 Jeśli nie potrafisz opisać wartości w 1–2 zdaniach w sposób zrozumiały dla kogoś z Dubaju, Londynu i Lagos – to jeszcze nie jest globalny produkt, tylko lokalna ciekawostka.

Krok 2: Oceń globalny potencjał – czy świat naprawdę tego potrzebuje?

Nie każdy lokalny sukces ma sens globalnie. Warto zrobić „pre-screening” rynków:

• Czy problem istnieje w innych krajach i sektorach?
  – badania rynku, raporty branżowe, analiza konkurentów.
• Jakie są alternatywne rozwiązania?
  – lokalni gracze, globalne platformy, „manualne” obejścia.
• Czy to się da kupić na innym rynku?
  – poziom dojrzałości cyfrowej, infrastruktura, regulacje, poziom dochodów.

Nowoczesne frameworki ekspansji globalnej sugerują podejście portfolio rynków: nie „idziemy wszędzie”, tylko wybieramy kilka rynków pilotażowych o wysokim potencjale i relatywnie akceptowalnej złożoności (regulacje, język, kultura biznesowa).

Krok 3: Zbuduj wielorynkowy product–market fit zamiast „kopiuj–wklej”

Product–market fit to nie jest stan „mamy PMF w kraju X, więc mamy PMF globalnie”.

Nowsze podejścia do PMF podkreślają konieczność:

• mierzenia dopasowania do rynku oddzielnie dla każdego segmentu i kraju,
• iteracyjnego testowania propozycji wartości, pricingu i funkcjonalności,
• opierania decyzji na danych (np. retencja, NPS, willingness to pay), nie na opiniach.

W praktyce oznacza to:

• osobne pilotaże na 1–2 rynkach zagranicznych,
• eksperymenty A/B w różnych grupach klientów,
• rozmowy z lokalnymi partnerami i klientami, które weryfikują Twoje założenia.

Krok 4: Ustal, co standardyzujesz, a co adaptujesz

Badania nad standardyzacją i adaptacją marketing mixu są dość zgodne w jednym punkcie: ani 100% standardu, ani 100% adaptacji nie działa optymalnie w większości przypadków.

Praktyczne podejście:

• Standardyzujesz:
  • rdzeń produktu/usługi (technologia, główne funkcje),
  • kluczowy przekaz wartości („co” i „dlaczego”),
  • kluczowe wskaźniki jakości (SLA, uptime, parametry techniczne),
  • główne procesy wewnętrzne.
• Adaptujesz:
  • język, metafory, przykłady biznesowe,
  • UX/UI (np. kierunek czytania, dominujące urządzenie – desktop vs mobile),
  • pricing (waluty, modele płatności, struktura rabatów),
  • kanały sprzedaży (direct, partnerzy, marketplace’y),
  • elementy oferty powiązane z regulacjami (np. RODO, licencje sektorowe).

To dotyczy zarówno produktów fizycznych, jak i usług oraz rozwiązań technologicznych.

Krok 5: Zaprojektuj lokalizację jako strategię, nie jako projekt tłumaczeniowy

Najnowsze publikacje dotyczące lokalizacji produktów pokazują, że firmy, które traktują lokalizację jako strategiczny proces (a nie jednorazowe tłumaczenie), osiągają nawet ponad 100% wyższy wzrost przychodów na nowych rynkach niż konkurenci o podejściu „one-size-fits-all”.

Lokalizacja produktu/usługi obejmuje:

• Warstwę funkcjonalną:
  • obsługa lokalnych metod płatności (np. przelewy lokalne, portfele cyfrowe, mobile money),
  • zgodność z lokalnymi normami technicznymi (np. standardy bezpieczeństwa, certyfikaty),
  • dopasowanie do lokalnych procesów biznesowych (np. sposób akceptacji faktur, obiegu dokumentów).
• Warstwę komunikacyjną:
  • nie tylko język, ale też ton, styl, przykłady, case studies,
  • dostosowanie materiałów marketingowych do lokalnego kontekstu (np. branże strategiczne, typowe problemy klientów).
• Warstwę serwisową:
  • strefy czasowe i dostępność wsparcia,
  • języki obsługi klienta,
  • SLA dopasowane do oczekiwań rynkowych.
• Warstwę prawną i compliance:
  • dane osobowe, sektor regulowany/nieregulowany,
  • wymagane licencje lub rejestracje,
  • lokalne wymogi dotyczące kontraktów i odpowiedzialności.

Krok 6: Zbuduj globalny model operacyjny i sieć partnerów 

(więcej: https://www.linkedin.com/pulse/how-build-international-network-export-trade-partners-infinity-mena-4vngf)

Żadna, nawet najlepsza innowacja, nie skaluje się globalnie w próżni.

Badania nad born globals i otwartymi ekosystemami innowacji pokazują, że firmy przyspieszają internacjonalizację, gdy korzystają z:

• partnerów dystrybucyjnych i handlowych (lokalne firmy znające rynek),
• partnerów technologicznych (integratorzy, resellerzy, dostawcy komplementarnych usług),
• instytucji wiedzy (uczelnie, klastry, inkubatory, które wspierają rozwój produktu i wejście na rynek),
• partnerów kapitałowych, którzy rozumieją specyfikę danego regionu.

Dobrym przykładem jest firma Gripple z UK – producent prostego, ale innowacyjnego łącznika do drutów (później również rozwiązań do zawieszania systemów technicznych). Dzięki współpracy z uczelnią Sheffield Hallam, firma nie tylko dopracowała produkt i proces produkcji, ale zbudowała globalną skalę (ponad 900 pracowników w kilkunastu lokalizacjach).

To nie był „genialny start-up SaaS”, tylko bardzo konkretny produkt fizyczny, który dzięki sieci partnerstw, wiedzy i konsekwentnej internacjonalizacji stał się globalnym biznesem.

Krok 7: Skaluj na bazie danych, nie ambicji

Globalizacja produktu to proces, który wymaga:

• ciągłego monitorowania wyników (sprzedaż, marża, retencja, satysfakcja),
• testowania nowych rynków w kontrolowany sposób,
• systematycznego uczenia się: co działa globalnie, a co wymaga lokalnych modyfikacji.

Nowoczesne podejścia do go-to-market podkreślają, że strategie wejścia na rynek nie mogą być „ustaw i zapomnij” – wymagają stałego testowania i korekt wraz ze zmianą preferencji klientów, regulacji i konkurencji.

4. Krótkie przykłady: kiedy lokalne naprawdę staje się globalne

M-Pesa – lokalny system płatności, który zainspirował świat

M-Pesa powstała w Kenii jako mobilny system płatności i transferu pieniędzy dla osób bez dostępu do tradycyjnej bankowości. Rozwiązanie:

• było mocno osadzone w lokalnym kontekście (brak kont bankowych, wysoka penetracja telefonii komórkowej),
• z czasem stało się inspiracją i punktem odniesienia dla wielu rozwiązań fintechowych na innych rynkach.

To dobry przykład, że lokalna innowacja może:

• być bezpośrednio replikowana na wybranych rynkach,
• albo pośrednio – jako model dla podobnych produktów w innych krajach.

Gripple – prosty produkt fizyczny, globalny zasięg

Wspomniany już Gripple pokazuje, że:

• lokalny wynalazek (innowacyjny łącznik do drutów i systemów zawieszeń),
• po dopracowaniu z uczelnią i skalowaniu produkcji,
• może stać się globalnym produktem, obecnym w kilkunastu krajach i wielu branżach budowlanych/instalacyjnych.

Tu kluczowe było:

• dopracowanie produktu do wymogów wielu rynków,
• zbudowanie globalnej sieci sprzedaży i dystrybucji,
• konsekwentna praca nad marką i portfelem produktów.

Od lokalnej marki do globalnego brandu

Historie marek takich jak Starbucks, IKEA, czy Spotify zaczynały się bardzo lokalnie – w jednym mieście, kraju, niszy. Ich globalny sukces wynikał z połączenia:

• spójnego rdzenia wartości (jakiego doświadczenia dostarczają),
• świadomego balansowania standardyzacji (format, jakość) i adaptacji (wystrój, menu, oferta, pricing),
• konsekwentnych inwestycji w markę i jakość.

5. Checklista dla CEO/foundera: czy Twoja innowacja jest gotowa, by stać się globalnym produktem?

Możesz potraktować to jako szybki audyt:

1. Rdzeń wartości
   • Czy potrafisz w 1–2 zdaniach wyjaśnić wartość klientowi z innego kraju, bez odwołań do lokalnych realiów?
2. Problem globalny czy lokalny?
   • Czy masz twarde dane (nie tylko intuicję), że problem istnieje także w innych krajach i segmentach?
3. Product–market fit
   • Czy masz dowód PMF w więcej niż jednym, homogenicznym segmencie?
   • Czy wiesz, jak będziesz mierzyć PMF na rynkach zagranicznych?
4. Standard vs adaptacja
   • Czy wiesz dokładnie, które elementy produktu/usługi muszą być identyczne globalnie, a które możesz (albo musisz) adaptować?
5. Lokalizacja
   • Czy Twoje podejście do lokalizacji obejmuje funkcje, płatności, serwis, prawo – czy tylko tłumaczenie interfejsu?
6. Partnerzy i ekosystem
   • Czy masz choćby wstępną mapę potencjalnych partnerów (dystrybutorzy, integratorzy, uczelnie, klastry) na kluczowych rynkach?
7. Model operacyjny
   • Czy Twoje procesy (sprzedaż, wdrożenia, obsługa) da się replikować i skalować na innych rynkach bez budowania wszystkiego od zera?
8. Uczenie się i dane
   • Czy masz mechanizmy, które pozwolą Ci szybko uczyć się z pierwszych wdrożeń zagranicznych i korygować ofertę?

Jeśli na większość pytań odpowiedź brzmi „nie wiem” albo „jeszcze nie”, to dobra wiadomość: masz innowację, ale jeszcze nie masz globalnego produktu. I to jest normalne.

Klucz tkwi w tym, żeby świadomie przejść proces:

• zdefiniowania rdzenia wartości,
• zaprojektowania lokalizacji,
• wyboru rynków pilotażowych,
• zbudowania sieci partnerów i modelu operacyjnego,
• a dopiero potem – agresywnej skalowalności.

W Infinity MENA / Polish Tech Hub jesteśmy w stanie poprowadzić Ciebie aby wyskalować Twój produkt / usługę - chętnie podejmiemy się tego wyzwania.

Dołącz do naszego newslettera

#GlobalExpansion #ScaleUp #ProductLocalization #InnovationToMarket #BornGlobal #InternationalBusiness #StartupGrowth #CrossMarketStrategy #GlobalProduct #BusinessScaling #InfinityMENA #PolishTechHub